Kiedy większy dygnitarz państowy niż dyrektor FBI, bo minister kultury Federacji Rosyjskiej Władimir Mediński, zażądał 30 marca br. w rozmowie z Katarzyną Nałęcz-Pełczyńską, ambasadorem RP w Moskwie, wystawienia w Krakowie pomnika 1200 sowieckich najeźdźców z 1920 roku, rzekomo "zamęczonych w polskich obozach koncentrecyjnych", a w Pieniężnie na Mazurach pomnika generała Armii Czerwonej Iwana Daniłowicza Czerniachowskiego, kata AK na Wileńszczyźnie, przez Litwinów pośmiertnie eksmitowanego z grobu w centrum Wilna na cmentarz Nowodziewiczy w Moskwie ‑ czy wezwaliście na dywan ambasadora FR, by mu wręczyć notę protestacyjną i zażądać przeprosin?
Czy prezydent i premier RP wyrazili publicznie swoje oburzenie?
Czy żona prezydenta napisała miażdżący artykuł do "Komsomolskiej Prawdy", w którym dała zdecydowany odpór kłamstwu, i zaleciła by rosyjski nieuk pilnie się douczył?
Nie?
A dlaczego?
